Het leven in Huaraz

Hallo allemaal,

Hier volgt weer een nieuw verslag. Eerst willen we even wat recht zetten over de busreis. Er waren wel degelijk twee chauffeurs.Het is gewoon een heel goede busonderneming. Onderweg werden zelfs gevolg op de computer.
Aan de hoogte waren we snel gewend. De hoofdpijn was snel over. We moeten elke dag wel heeeel veel water drinken en vooral rustig aandoen want we zijn wel snel buiten adem.
We worden elke dag gewekt om 06.00 uur door de hanen. Het is een zeer sfeervol hostel en we genieten nog elke dag van een heerlijk ontbijt met prachtig uitzicht over de bergen en ook van de warme douche. Dat gaat straks wel anders worden als we verhuizen naar het vrijwilligershuis.
's Morgens is het gauw 25 graden. De zon is heel scherp dus flink smeren en niet langer dan een kwartiertje in de zon zitten. Ethel, onze Spaanse lerares heeft ons winkeltjes, bakkertjes en restaurantje laten zien waar we het beste heen kunnen gaan. De stad is niet mooi. De meeste huizen zijn niet afgemaakt en er is veel armoede maar de ligging van de stad is schitterend omgeven door de prachtige bergen. De mensen zijn heel vriendelijk. De meeste vrouwen lopen in traditionele kleding en hebben een heel getaande huid.Ze dragen heel veel in doeken op hun rug. Hun spullen die ze op de markt willen verkopen, hout, kruiden ed. Ze dragen ook heel vaak hun kindje, in zo'n prachtig gekleurde doek op hun rug. Het is heel grappig om te zien hoe ze dat kindje op hun rug krijgen.De kindertjes (Indra) zijn om op te vreten, zo mooi.Uiteindelijk belandden we in het restaurant van Chris en daar hebben we heel gezellig gegeten met Ethel, een Nederlander Dirk die hier in de stroopwafels zit en met drie Belgen. De voertaal was Spaans, Engels en een beetje Nederlands.
De volgende dag hebben we Leontine, ontmoet, de coordinatrice van Stichting Wees Kind. Zij heeft ons ook rondgeleid en heel veel verteld over de Huaraz, de projecten en de Peruanen. 's Middags regende en onweerde het flink waardoor het internet uitviel maar dat schijnt hier heel normaal te zijn.
Zondag werden we om 14.00 uur uitgenodigd door Leontine voor een welkomstetentje in het vrijwilligershuis, waarheen we volgende week verhuizen. Het was een warm welkom. Dat zal ik ook nog even vertellen.Het begroeten en afscheid nemen bestaat uit een kus op je wang en een innige omhelzing, ook als je de persoon nog niet kent. We hebben al heel wat omhelzingen gehad. Een van de meiden van het kindertehuis, die leert voor kokkin had voor ons allemaal heerlijk gekookt. Er waren nog een paar meiden uit het kindertehuis die inmiddels studeren en Suzanna, een vrouw van 49 die hier ook samen met haar dochtertje woont. Zij wonen inmiddels weer bij hun ouders maar komen nog regelmatig in het vrijwilligershuis.
Het was een heel gezellige middag.
Zondagavond moesten we voor het eerst de wekker zetten op 07.45. We waren om 07.00 uur al wakker van de hanen en honden.
Van 09.00 tot 11.00 hadden we onze eerste Spaanse les. Het begon makkelijk. Hierna hebben we lekker op ons dakterras in de zon gezeten met prachtig uitzicht op de bergen.
's Middag voor ongeveer € 2,50 een heerlijk dagmenu gegeten, huiswerk gemaakt en daarna naar de markt.
Je kunt je ogen niet geloven wat je daar ziet. Alle verkopers zitten op de grond, de meesten in traditionele kleding. Ze verkopen werkelijk alles, van fruit tot kasten en van kippen tot kruiden en gereedschap en alles wat je maar bedenken kunt. Deze markt is elke dag. Het is heel druk met mensen, bakfietsen, taxi's en tuk tuks. Ik denk dat wij de enige toeristen waren maar we werden niet raar aangekeken en de mensen zijn totaal niet opdringerig.
's Avonds krijgen we van 19.00 tot 20.00 ook les en daarna gaan we lekker met een wijntje (ja Els een heel lekker Chileens wijntje) bij de open haard zitten en daar ontmoeten we dan allemaal Amerikanen, Belgen, Zwitsers, Engelsen en Italianen. Die maken hier allemaal trekkings en zo horen we heel veel verhalen.
Dinsdag werd de les opeens een stukje zwaarder omdat Ethel toch wel in de gaten had dat we al wat les hadden gehad.
Voor jullie weer genoeg leesvoer!!!
We vinden jullie reacties allemaal erg leuk om te lezen. Blijf ze vooral sturen.

Besos Henk en Mieke